INEDIA, NIEJEDZENIE, POST I INNE TEMATY

[Kobra]

Słowo historia nie wywodzi się, jak chcą oficjalne źródła, z greki, a ze starosłowiańskiego iztorija (zachowanego dziś w języku rosyjskim), pochodzącego od zwrotu iz Tori, czyli z Tory. I tak – za najstarsze cywilizacje w oficjalnej historii świata uznaje się starożytny Sumer i Egipt, czyli cywilizacje opisane w Starym Testamencie (praktycznie tożsamym z Torą). Wedle historyków historia Polski zaczyna się mniej więcej od „ochrzczenia Polski” (to samo dotyczy historii Rusi). Należy przy tym pamiętać, iż to, co współcześnie nazywamy chrześcijaństwem, stanowi połączenie przetworzonych nauk Jezusa z Nazaretu (zawartych w ewangeliach) oraz mitologii żydowskiej, czyli Starego testamentu – Tory (dlatego niektórzy całkiem słusznie nazywają je „judeochrześcijaństwem” albo po prostu „żydochrześcijaństwem”). Nie ma ono prawie nic wspólnego z uczniami Jezusa i pierwszymi chrześcijanami. Instytucjonalnie religia ta wywodzi się od Szawła (spolszczone żydowskie imię Saul) z Tarsu zwanego Pawłem – żyda z faryzejskiej rodziny, fanatycznego wroga pierwszych chrześcijan, członka spiskujących stowarzyszeń dążących do przejęcia władzy w starożytnym Rzymie. Po pewnym czasie Szaweł zauważył jednak w coraz popularniejszych sektach chrześcijańskich szansę na zrealizowanie władczych ambicji. Poprzez głoszenie swego cudownego nawrócenia udało mu się przyciągnąć znaczną rzeszę wyznawców. Dzięki uzyskanym wpływom z czasem zaczął wprowadzać w chrześcijańskich sektach nowe zasady, dające perspektywę ekspansji – na przykład możliwość chrzczenia ludzi spoza religii żydowskiej. Wcześniej – zgodnie z naukami Jezusa – uznawano chrześcijaństwo za nową wiarę przeznaczoną wyłącznie dla żydów. Wynalazki Szawła nierzadko budziły sprzeciw wśród pierwszych chrześcijan, protesty udało się jednak pokonać podstępem i odpowiednią propagandą. Resztę mniej więcej już znamy. W 313 roku Cesarz Konstantyn wydaje edykt zrównujący religię chrześcijańską z religiami pogańskimi. Po soborze nicejskim w roku 325 Jezus z Betlejem ma zastąpić dotychczas czczonego Mitrę. Po wstąpieniu na tron Teodozjusza I chrześcijaństwo zostaje uznane państwową religią Cesarstwa Rzymskiego (rok 392). W następnych wiekach chrześcijaństwo podbija zachód Europy, po czym staje się wystarczająco silne, by rozpocząć atak na najsilniejsze w Europie narody słowiańskie. W kolejnych wiekach przyszła kolej na ludy afrykańskie, Indian i Aborygenów. W ten oto sposób spiskowe organizacje faryzejskie zdobyły władzę nad całą Europą, a potem nad światem. W tym właśnie tkwi sens stwierdzenia, że „światem rządzą żydzi”, oto też uzasadnienie tworzenia wizji starożytnego Rzymu jako kulturowego pępka świata.

Dlatego też historią nazywa się u nas to, co przyszło wraz z chrześcijaństwem, z żydostwem, z Cesarstwem Rzymskim. Historia w języku Słowian oznacza skażenie tego, co było u źródeł – oznacza to, co głoszone jest na potrzeby władzy. Nasi Przodkowie nie znali historii – znali jedynie dawne dzieje, przekazywane najczęściej ustnie. Pamięć ludzka to nośnik wiedzy dużo trwalszy niż księgi (które, jak pisał Kraszewski – choć oprawione w pergamin, często kłamią). I dzięki niej do dziś przekazuje się wieści o tym, co działo się naprawdę, z dala od przemądrzałych sal akademickich.

Cały tekst:

https://tonguetonic.wordpress.com/historia-jako-brednie-pisane-na-potrzeby-zaborczych-grup-albo-list-otwarty-do-historykow-polskich/